Απεργία-αποχή … από τη νοημοσύνη
Κοίτα τώρα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή! Είσαι συνδικαλιστής. Όχι ένας τυχαίος, αλλά π.χ. Πρόεδρος του Ν.Τ. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ή Πρόεδρος του Σ.Ε.Π.Ε. Σου έχουν πει ότι πρέπει να κάνεις τάχα ότι αντιστέκεσαι στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Είσαι άλλωστε γνωστός αγωνιστής. Υπάρχουν και φωτογραφίες σου μπροστά ή πίσω από πλακάτ με επαναστατικά συνθήματα.
Αφού σου το είπαν, ως καλός κομματικός στρατιώτης, υπακούς. Προτρέπεις όλους τους νεοδιόριστους συναδέλφους να απέχουν από την ατομική τους αξιολόγηση. Σε σένα δεν στοιχίζει τίποτα, σ’ αυτούς όμως μπορεί να στοιχίσει τη μονιμοποίησή τους. Κλάιν μάιν. Αν υπάρξει πρόβλημα, θα τους παρέχεις «συνδικαλιστική κάλυψη». Δηλαδή αέρα κοπανιστό. Κάποιο ψήφισμα ή παράσταση διαμαρτυρίας κι έξω από την πόρτα. Μάλιστα προκηρύσσεις «διευκολυντικές» στάσεις εργασίας, στις οποίες όμως εσύ δεν συμμετέχεις.
Αμέσως μετά όμως είναι οι κρίσεις των στελεχών της εκπαίδευσης. Κι εσύ είσαι υποψήφιος. «Και πού είναι το κακό;» θα πει κανείς. Πουθενά προφανώς, αν και κάποιοι από εμάς μπορεί να θυμούνται από παλιά κάποιες γελοιότητες του στυλ «Ο Διευθυντής δεν είναι συνάδελφος». Ωστόσο, για να γίνεις Διευθυντής, πρέπει να υποστείς μια διαδικασία αξιολόγησης και βέβαια να περάσεις και από το Τοπικό Συμβούλιο επιλογής.
Και κάπου εκεί αρχίζει η μετάλλαξη. Όχι μόνο δεν απέχεις από την αξιολόγηση αυτή, αλλά αριστεύεις κιόλας, παίρνοντας καθαρό και ατόφιο 20. Λογικό, αφού ως κομματικός συνδικαλιστής είσαι ο αφρός. Πρώτος μεταξύ αρίστων. Και έτσι χαζά χαζά γίνεσαι Διευθυντής. Όχι ότι δεν το άξιζες! Ίσα ίσα που ο αγώνας τώρα δικαιώνεται.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές έλεγε ο Μακιαβέλι. Εσύ όμως δεν είσαι τέτοιος. Το χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις (ακόμα). Γι’ αυτό παίρνεις σβάρνα χωριά και χωριουδάκια παρέα με την με την υποψήφια βουλεύτρια καθότι εκλογές έρχονται κι όπως λέει ο λαός «βόηθα με να σε βοηθώ, ν’ ανεβούμε το βουνό».
Και η μετάλλαξη ολοκληρώνεται και μετατρέπεται σε καρκίνο. Ως Διευθυντής πλέον καλείσαι να αξιολογήσεις τους συναδέλφους σου, αυτούς που πριν από λίγο καιρό προέτρεπες να απέχουν από την αξιολόγηση! Σ’ όποιον φαίνεται λογικό, να σηκώσει το χέρι.
Όμως έχει κι άλλο. Ξεκινά η Δ.Ε.Θ. Κι εσύ ως συνδικαλιστής (και όχι ως Διευθυντής), θα πας να διαμαρτυρηθείς ενάντια στην κυβερνητική πολιτική! Και εδώ γελάνε όλοι, διότι εσύ αγωνίστηκες για να ξαναβγεί η ίδια κυβέρνηση και τώρα θα διαμαρτυρηθείς απέναντι σ’ αυτούς με τους οποίους έβγαινες φωτογραφίες! Είσαι άστατος πολύ! Στο κόμμα του Αρίστου, μπορεί να μην το ξέρουν, κάποιοι όμως θυμούνται τις εποχές που ήσουν στον Ρήγα Φεραίο ή το ΠΑΣΟΚ και εμείς σιγοτραγουδάμε «Όπου φυσάει ο άνεμος πάω, είμαι καλάμι γέρνω δε σπάω, όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος».
Αν όμως είσαι Μάγκας και φοράς παντελόνια, τίμα τα έστω και για μία και μοναδική φορά. Παραιτήσου. Δεν μπορείς να έχεις όλα. Ή Πρόεδρος η Διευθυντής. Διαφορετικά στο λήμμα «ασυνέπεια», θα υπάρχει η φωτογραφία σου.
Γιώργος Βαρδακώστας
Κοίτα τώρα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή! Είσαι συνδικαλιστής. Όχι ένας τυχαίος, αλλά π.χ. Πρόεδρος του Ν.Τ. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ή Πρόεδρος του Σ.Ε.Π.Ε. Σου έχουν πει ότι πρέπει να κάνεις τάχα ότι αντιστέκεσαι στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Είσαι άλλωστε γνωστός αγωνιστής. Υπάρχουν και φωτογραφίες σου μπροστά ή πίσω από πλακάτ με επαναστατικά συνθήματα.
Αφού σου το είπαν, ως καλός κομματικός στρατιώτης, υπακούς. Προτρέπεις όλους τους νεοδιόριστους συναδέλφους να απέχουν από την ατομική τους αξιολόγηση. Σε σένα δεν στοιχίζει τίποτα, σ’ αυτούς όμως μπορεί να στοιχίσει τη μονιμοποίησή τους. Κλάιν μάιν. Αν υπάρξει πρόβλημα, θα τους παρέχεις «συνδικαλιστική κάλυψη». Δηλαδή αέρα κοπανιστό. Κάποιο ψήφισμα ή παράσταση διαμαρτυρίας κι έξω από την πόρτα. Μάλιστα προκηρύσσεις «διευκολυντικές» στάσεις εργασίας, στις οποίες όμως εσύ δεν συμμετέχεις.
Αμέσως μετά όμως είναι οι κρίσεις των στελεχών της εκπαίδευσης. Κι εσύ είσαι υποψήφιος. «Και πού είναι το κακό;» θα πει κανείς. Πουθενά προφανώς, αν και κάποιοι από εμάς μπορεί να θυμούνται από παλιά κάποιες γελοιότητες του στυλ «Ο Διευθυντής δεν είναι συνάδελφος». Ωστόσο, για να γίνεις Διευθυντής, πρέπει να υποστείς μια διαδικασία αξιολόγησης και βέβαια να περάσεις και από το Τοπικό Συμβούλιο επιλογής.
Και κάπου εκεί αρχίζει η μετάλλαξη. Όχι μόνο δεν απέχεις από την αξιολόγηση αυτή, αλλά αριστεύεις κιόλας, παίρνοντας καθαρό και ατόφιο 20. Λογικό, αφού ως κομματικός συνδικαλιστής είσαι ο αφρός. Πρώτος μεταξύ αρίστων. Και έτσι χαζά χαζά γίνεσαι Διευθυντής. Όχι ότι δεν το άξιζες! Ίσα ίσα που ο αγώνας τώρα δικαιώνεται.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές έλεγε ο Μακιαβέλι. Εσύ όμως δεν είσαι τέτοιος. Το χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις (ακόμα). Γι’ αυτό παίρνεις σβάρνα χωριά και χωριουδάκια παρέα με την με την υποψήφια βουλεύτρια καθότι εκλογές έρχονται κι όπως λέει ο λαός «βόηθα με να σε βοηθώ, ν’ ανεβούμε το βουνό».
Και η μετάλλαξη ολοκληρώνεται και μετατρέπεται σε καρκίνο. Ως Διευθυντής πλέον καλείσαι να αξιολογήσεις τους συναδέλφους σου, αυτούς που πριν από λίγο καιρό προέτρεπες να απέχουν από την αξιολόγηση! Σ’ όποιον φαίνεται λογικό, να σηκώσει το χέρι.
Όμως έχει κι άλλο. Ξεκινά η Δ.Ε.Θ. Κι εσύ ως συνδικαλιστής (και όχι ως Διευθυντής), θα πας να διαμαρτυρηθείς ενάντια στην κυβερνητική πολιτική! Και εδώ γελάνε όλοι, διότι εσύ αγωνίστηκες για να ξαναβγεί η ίδια κυβέρνηση και τώρα θα διαμαρτυρηθείς απέναντι σ’ αυτούς με τους οποίους έβγαινες φωτογραφίες! Είσαι άστατος πολύ! Στο κόμμα του Αρίστου, μπορεί να μην το ξέρουν, κάποιοι όμως θυμούνται τις εποχές που ήσουν στον Ρήγα Φεραίο ή το ΠΑΣΟΚ και εμείς σιγοτραγουδάμε «Όπου φυσάει ο άνεμος πάω, είμαι καλάμι γέρνω δε σπάω, όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος».
Αν όμως είσαι Μάγκας και φοράς παντελόνια, τίμα τα έστω και για μία και μοναδική φορά. Παραιτήσου. Δεν μπορείς να έχεις όλα. Ή Πρόεδρος η Διευθυντής. Διαφορετικά στο λήμμα «ασυνέπεια», θα υπάρχει η φωτογραφία σου.
Γιώργος Βαρδακώστας
Οι δημοσιεύσεις αποτελούν δημιούργημα αυτού που τα γράφει και το OlymposPress.gr διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής τους χωρίς προειδοποίηση αν αναφερθεί ότι προσβάλλουν ή είναι αντίθετα στον νόμο.
